Het is weer Boekenweek! [2012]

De Boekenweek van 2012, die vanavond begint met het Boekenbal, is een jubileumeditie. Het is namelijk tachtig jaar geleden dat er voor het eerst een Boekenweek werd gehouden. Ook voor mij is het een soort van jubileum, want ik ben voor de 32ste keer niet uitgenodigd voor het vermaarde en beruchte openingsfeestje. In het najaar van 1980 verscheen mijn eerste vertaling bij een gevestigde uitgeverij en daarom wachtte ik in het voorjaar daarna op een uitnodiging. Tevergeefs. En ik wacht nog altijd op zo’n invitatie. Alleen maar om haar niet aan te nemen overigens, want ik zou niet weten wat ik op zo’n feest zou moeten: ik dans beroerd en drink met mate.

Het zou kunnen dat één vertaling in 1980 nog niet voldoende was voor een entreebiljet. Maar dertig ook niet, plus een stuk of negen Hermans-delen en nog wat plankjes bedrukt papier? Terwijl het bij sommige mensen toch gemakkelijker gaat. Gisteren zat bijvoorbeeld Gerdi Verbeet, voorzitter van de Tweede Kamer, in De Wereld Draait Door, want ze had een boek gepubliceerd. Het is, na het in een ringband gestoken Handboek beroepsopleidingen uit 1992, haar tweede. Op de vraag van Matthijs van Nieuwkerk of ze naar het Boekenbal ging zei ze blij en vrolijk: ‘Natuurlijk ga ik naar het Boekenbal!’ Er lijkt inderdaad een natuurlijke relatie te bestaan tussen een optreden met een al dan niet zelf geschreven boek in DWDD en een parade langs Tonko Dop in het late journaal van de dag van het Boekenbal. Echte schrijvers zijn er nauwelijks nog bij nu Mulisch en Vinkenoog dood zijn.

De Boekenweek is zo diep gezonken dat zelfs het Telegraaf-televisieochtendprogramma Vandaag de Dag er aandacht aan besteedde. Ze hadden een stagiair naar het Centraal Station in Amsterdam gestuurd om te kijken of er een schrijver te spotten viel die op weg was naar het Boekenbal. Let wel: om acht uur ’s ochtends! En wie verschijnt daar: Heleen van Royen. Die werkt daar zeker in de buurt.

Heleen heeft óók een Boekenweekgeschenk geschreven, en wel voor de bekende uitgeverij Het Kruidvat. Het heet Verboden vruchten, zoals alle boeken van Heleen van Royen, geloof ik. Wat ze ging aantrekken naar het Boekenbal? Een Armani-jurk. Wat ze ging meenemen naar het Boekenbal? Een gbf natuurlijk, u weet wel, want daar gaat het boekie over, en viagra. Die Armani-jurk zal dus ook nog wel uitgaan tijdens dat Boekenbal. Maar als ik naar het Boekenbal had mogen gaan, zou ik tegen die tijd vermoedelijk allang vertrokken zijn.

Eerder, op 13 maart 2012, gepubliceerd op www.textualscholarship.nl, en hier zeer licht redactioneel gewijzigd. De uitgeverij van het boekje van Heleen van Royen heet overigens feitelijk – maar dat maakt het er niet beter op – Wind Publishing.